"Około 1960 roku na scenie polskiej sztuki pojawiło się pokolenie kobiet, których twórczość szybko została zauważona w Polsce i za granicą, a rodzima propaganda natychmiast podchwyciła temat tego „specyficznie polskiego zjawiska”. To właśnie prace kobiet – architektek, graficzek, fotografek, rzeźbiarek – stały się synonimem „nowoczesności” w rzeczywistości politycznej i artystycznej okresu „odwilży”, zwiastunem otwierania się Polski na Zachód. Docenione w sferze symbolicznej, w sferze realnej często borykały się z brakiem uznania w środowiskach twórczych, dyskryminacją ze względu na płeć. O twórczości wielu z nich milczano, a z czasem zapomniano."
17 lipca
godzina 18:00
Galeria Bunkier Sztuki (plac Szczepański 3A)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz